Gangi ykkur vel strákar!

Virkar jafvel núna og þá. Góða skemmtun .

Hvernig fagna strákarnir okkar?

Það er komið á myndband. Endilega kíkiði á og segið svo hver ykkur finnst með flottustu tilþrifin.

Kominn tími til!

 

 Ég hefði trúlega ekki sett þessa fyrirsögn hérna, nema vegna þess að ég datt niður á þessa athugasemd hjá bloggara sem hafði vitnað í fréttina. Málið er að það eru svo ótrúlega margir sem hafa ekki hugmynd um hvað ofnæmi getur verið erfitt viðfangs og stórhættulegt jafnvel.  Hvað ætli það séu margir veitingastaðir, þar sem þjónarnir vita ekki fyrir víst hvað er í sósunni, t.d? Og þá hvaða áhrif það getur haft að segja að það séu engir sveppir, ef maður bara "heldur" að það séu engir sveppir.

Lilja Guðrún, ég tek mér það bessaleyfi að vitna í skrifin þín því mér fannst þau svara þessu best.

Vona að það sé í lagi.

 

 Ef þú bara vissir hvernig ástandið er hér á Íslandi í sambandi við,  ofnæmi og að taka tillit til þess.  Sama hvort það er ofnæmi barna eða fullorðna.  - Og þá t.d. varðandi, mat og matargerð.  -

Og þá skiptir engu hvort að börn eða fullorðnir eiga í hlut. - Því við erum að tala um lifshættuleg efni.  Sem geta haft varanlega skaðvænleg áhrif. - Á börn.

 Árið 1993 uppgövaðist,  að ég hefði ofnæmi fyrir mjög erfiðum efnum, að mér fannst,  bæði í mat og öðrum vörum sem erfitt er að sniðganga.  -

Allavega fannst mér það erfitt við að eiga,  og öðrum þeim sem umgengust mig fannst það llíka.  Flestum.

 Um þær mundir sem ofnæmið hjá mér greindist var ég á leið til Svíþjóðar, sem fulltrúi Íslands á ráðstefnu um kjör Starfsmanna Ríkisins. -  Ég hafð bara aldrei heyrt um,  að svona ofnæmi væri til, svo mín fyrstu viðbrögð voru þau að láta mitt stéttarfélag vita að ég væri aldeilis óhæf að vera fulltrúi Íslands þar sem ég hefði greinst með ofnæmi,  t.d. við hinum ýmsu fæðutegudum.

 Mitt Stéttarfélag sem þá var SFR vildi samt að ég færi. - Og það er skemmst frá því að segja, að hvar sem ég kom, og hvert sem ég fór, um Svíþjóð voru allir meðvitaðir um þann sjúkdóm sem slíkt ofnæmi geta valdið.  Og að það væri jafnvel það alvarlegt að það dregur fólk til dauða. - Í verstu tilvikum. 

   Það opnaðist fyrir mér nýr heimur, sama hvert ég fór um Svíþjóð, þá lét ég vita af mínu "ofnæmi". - Og um leið komu kokkar og spurðu, -  ég svaraði, -og, -  ég fékk þennan dýrindis mat alla daga. - Ég lifði í vellystingum þessar tvær vikur og ég léttist um 8 kíló. 

 Mér hefur aldrei,  hvorki fyrr né síðar liðið eins vel.  - Ég hef reynt að skýra þetta út fyrir Íslendingum, en aldrei fengið þann sama skilning og ég fékk í Svíþjóð fyrir 15 árum síðan. 

 Mikið yrði ég glöð ef Landinn, þó ekki væri nema kannaði það sem efst er á baugi í Svíþjóð. - Eða færi nú loks að hlusta á það sem líkaminn hefur að segja, varandi mataræði.  - Sama hversu fáránlegt það virðist. - En nú loksins er einn sem vekur máls á þessum vanda,  svo enn er von. ------

Lilja Guðrún Þorvaldsdóttir, 15.8.2008 kl. 03:50

 

Ofnæmislausir veitingastaðir í Svíþjóð

Blessuð sé minning hans.

 

Stofnandi The Dubliners látinn

Til hamingju.

Ég viðurkenni alveg, ég er nett abbó. En samgleðst þér samt. Innilega til hamingju með allar milljónirnar.

Vann tæpar 66 milljónir

Mamma Mia í restina.

Meira Allsang pa Skansen og Abba

 

 

Allsang pa Skansen.

Líf og fjör.

Eins og ég sagði í færslu fyrr í vikunni, þá var heilmikið prógramm hjá mér í vikunni. Á þriðjudagsmorgun fórum við að hjálpa Guggu frænku og fjölskyldu við að flytja úr bænum.

Kannast einhver við svona?

Hér er Gugga sjálf og fleiri.

Svo seinni part dagsins skelltum við okkur út á Svalbarðsströnd. Þar komu saman hópur fólks sem hafði verið á sama hóteli á Tenerife í vor. Ég hafði nú rekist á flesta síðan þá en þó ekki alla.

Það þurfti ekki teppi á Tenerife. Heiða, Hreiðar og Harpa.

Gaurinn og Neró í leik.

Flott umhverfi.

Alltaf gaman í pottinum.

Tveir alveg búnir á því.

 

Á miðvikudagskvöldið var ég svo heppin að vera boðin í kvöldverð. Hér á landi eru í heimsókn fólk frá vesturheimi. Eini karlmaðurinn í  hópnum er sem sagt frændi minn, Hann Eric.

Eric og Karin. Við Eric erum þannig skyld að langa- langafi minn, Jón Jónsson frá Mýri í Bárðardal flutti til Kanada með átta af níu börnum sínum. Dóttir hans, Áslaug, er amma Erics. Elsta dóttir Jóns, Aðalbjörg var gift og hafði hafið búskap á Mýri svo hún varð eftir. Það er langamma mín. Karin þessi er ættuð frá Borgarfirði.

Hér kemur svo Joan. Mjög flott kona. Getur rakið ættir sínar til Helga magra. Hún starfar sem rithöfundur og sagnaþulur.

Ég náði ekki nafninu á þessari en þær tvær síðast nefndu eiga ættir sínar að rekja hingað til Akureyrar.

Virkilega skemmtilegt kvöld. Mikið spjallað og mikið hlegið.

Í gær fimmtudag átti svo gaurinn minn afmæli. 10. ára. Til hamingju með daginn í gær kallinn minn. Valkirjan á afmæli seinna í mánuðinum, svo við slógum saman í eina veislu fyrir fjölskylduna. Fullt af gestum. Mikið borðað, mikið spjallað, mikið hlegið.

Krakkana langaði svo í flottar afmælistertur, svo leitað var til vinkonu í hverfinu sem er snillingur að baka. Og þetta er útkoman. Takk kærlega fyrir okkur Guðrún.

Gaurinn valdi þessa.

Þessa fékk valkirjan.

Afmælisbörnin.

Afmælissöngurinn tekinn.

Líf og fjör í útileikjum.

 

 

Leikurinn berst yfir á næstu lóð. Af hverju? Jú, þau eiga stærra trampólín. Stína min, komu margir?

Alltaf líf og fjör í Ránargötunni.

Hjúkk, ég er búin.

Það er orðið svo flókið núna Var einfalt ennþá meðan ég var að þessu. Það er það búið að gera svo margar rannsóknir í sambandi við þetta að fólk er oðrið alveg ruglað.

Hr. Rangur valinn vegna pillunnar