Berlín framhald.

Ég átti víst eftir að segja  hvað mér fannst um Berlín og hvernig mér gekk að eiga samskipti við local liðið. Mér fannst borgin alveg sérstaklega falleg og ég man aldrei eftir því að hafa heyrt af þessum síkjum. Það var líka alveg ótrúlega skemmtileg upplifun að fara í siglinguna. Mæli endilega með því við þá sem eiga eftir að prófa. Hverrar krónu virði og þú upplifir borgina á allt annan hátt en frá landi. Þessi helgi var auðvitað engin venjuleg helgi í borginni.

Mættum þessum á göngunni og mátti til með að fá að mynda þau.

 Maraþonið í gangi og allt stór miðbæjarsvæðið meira og minna lokað umferð. Á laugardeginum hlupu börnin og línuskautaliðið. Hlaupið var í gegnum Branderborgarhliðið og niður eftir 17. júní stræti. Mörgum klukkutímum áður byrjaði undirbúningur.

 Rásmark.

Endamark

 

Loka götunni, stilla upp girðingu eftir endilangri götunni báðu megin, koma fyrir wc, áhorfendastúku,sölubásum, aðstöðu keppenda og so videre. Við hjónin fengum allan þennan undirbúning beint í æð, því við gengum upp strætið svona 2-3 tímum áður en hlaupið byrjaði. Myndirnar frá því eru í fartölvunni og set ég þær inn á eftir. Þegar við ætluðum svo að fara heim  á hótel sáum við akkúrat fyrstu börnin koma í mark. Og fylgdust við með þeim nokkra stund. Sumir þarna aðeins farnir að .

 

Þannig að ég var mjög ánægð með borgina, það litla sem ég sá. U banen eða neðanjarðarlestin jafneinföld þarna og í öðrum betri borgum.

 

En nú kemur að samskiptum mínum við þjóðverjana. Okkur hefur jú alltaf verið sagt að þjóðverjar séu svipaðir og frakkarnir með það að þeir vilji ekki tala ensku, allavega ekki ótilneyddir. Og komumst við að því að þetta var rétt. Við hjónin ákváðum að tala helst íslenskuna fyrst þó fólk myndi gleðjast yfir því að við töluðum ensku. Og þannig var það í flestum tilfellum. Á öllum veitingahúsunum var þetta ekkert mál. Allir bara gerðu sitt besta.  Hótelstarfsmennirnir á hótelinu okkar voru ekki gæddir mikilli þjónustulund. Kannski ein eða tvær fínar og svo bara virtust þær ekki nenna að vera til. Gott dæmi að það var auglýst að það væri frítt kaffi,te og vatn á hótelbarnum frá kl. 11.00 til kl. 17.00. Ég nýtti mér það bara síðasta daginn og vitiði bara hvað. Þetta var allt kaffi frá morgunmatnum. Það kláraðist og við spurðum hvort væri til meira og ég fékk þvert nei frá dömunni sem ég spurði. En stuttu seinna kom önnur starfstúlka með bros á vör og tvær kaffikönnur, eina stóra og eina litla. Allir voða ánægðir og fengu sér kaffi. Nei hallóóó, þetta kaffi var pissvolgt líka frá morgunmatnum. Mín hafði þó vit á að segja bara nei.

Annað skipti sem ég lenti virkilega í leiðinlegri afgreiðsludömu var  í H&M. Sú var virkilega dónaleg, og það bara af því að ég skil ekki þýsku. Málið er að ég tala það góða ensku, svona daglegt mál að þjóðverjarnir halda trúlega að ég sé amerísk. Og hvað þýðir það? Það þýðir að það sé skammarlegt fyrir íslending í Þýskalandi að tala góða ensku.  Sorry en ekki gaman.

Niðurstaða.

Berlín er flott borg með fallegar byggingar, flott sýki, fína veitingarstaði með nóg af kartöflum, gnægð verslana. En þar sem þeir eru með bullandi minnimáttarkennd út af tungumálinu á ég ekki von á heimasækja borgina aftur, allavega ekki í náinni framtíð. Ég gæti svo sem lært þýsku en þar sem ég hef meiri áhuga á frönsku þá er það úti.

Annars er ég bara góð

Over and out

Athugasemdir

[Huld S. Ringsted, 5.10.2008 kl. 11:29]

Berlín er svo sannarlega flott borg, greinilega verið gaman hjá þér

[JEG, 5.10.2008 kl. 16:26]

Já dónarnir að bjóða uppá gamalt kaffi össs maður minn hefði nú ekki verið hress sko..

Knús mín kæra og gangi þér vel að fylla kistuna