Ef ekki eru til peningar.

Treysti stjórnendur RÚV sér ekki til að reka almannaútvarp og sjónvarp samkvæmt lagaramma og vilja þjóðarinnar, þá ber Páli Magnússyni og öðrum yfirmönnum RÚV að segja af sér hið fyrsta,“ segir í ályktun sem var samþykkt í kvöld.

Er það ekki akkúrat þetta sem þjóðin er að reyna að venja sig af? Eyða um efni? Það er endalaust hægt að segja að það sé gáfulegra að spara í þessu til að eyða í öðru. En ástandið á Íslandi í dag er bara þannig að það þarf að spara í öllu. Kvikmyndagerðarmenn: Talið við okkur aftur þegar fólkið sem getur ekki borgað af húsnæðislánunum sínum, á varla fyrir mat, hefur ekki efni á að fara í bíó samþykkir að herða enn sultarólina þannig að hægt sé að setja þá peninga sem á vantar í kvikmyndagerð á Íslandi. Því miður, eins og nauðsynlegt er nú að viðhalda því sem áunnist hefur í kvikmyndagerð á Íslandi síðustu ár, þá eru bara ekki  til peningar núna. Kassinn er tómur.

2007 er löngu liðið. Helstu styrktaraðilar menningar á Íslandi eru flúnir úr landi með peningana.

Nú er komið 2010 og nú ætlum við að hegða okkur eins og "hagsýnar húsmæður"

Vonandi réttir svo kvikmyndagerðin , eins og allt annað, úr kútnum eftir nokkur ár og blómstrar sem aldrei fyrr.

Fordæmislaus niðurskurður

Athugasemdir

[olli (IP-tala skráð) 26.1.2010 kl. 01:46]

þetta er með því heimskulegasta sem ég hef lesið!

helduru að kvikmyndagerðamenn séu í þessu bara svona í sínum frístundum, um helgar ogsvona eða þegar þeir eru ekki á sjónum? þetta er auðvitað líka fólkið sem þú ert að vísa í og getur ekki greitt af sínum lánum né aflað sér matar!

þetta er aðrbær bissness sem skilar því sem það fær frá ríkinu fjórfallt tilbaka!

[Geir (IP-tala skráð) 26.1.2010 kl. 04:20]

Þetta styrkjakerfi er þannig upp byggt að ca 30-40% af framleiðslukostnaði við Íslenska kvikmynd kemur frá kvikmyndamiðstöð og restin yfirleitt erlendis frá, og skapar um 300 störf á ári. Oftast eru skilyrði hjá erlendu sjóðunum fyrir því að myndir þurfa fyrst að fá velyrði frá Íslenska sjóðnum og/eða sjónvarpinu. Hver króna sem sett er í kvikmyndagerð á Íslandi kemur til baka amk þreföld til fjórföld.

Ég vinn við kvikmyndagerð og hef gert það í nokkuð mörg ár þannig að ég er ekki hlutlaus, en þetta er samt ósköp einfalt reikningsdæmi. Hvort viljum við halda áfram að skapa reynslu og halda fólki í vinnu í þessum geira og margfalda þessa fáu aura sem við eigum, eða eyða snöggvast öllu sem við eigum í atvinnuleysisbætur? Gaman væri að sjá hversu langan tíma tæki að "eyða" þessum sparnaði ef 300 manns fara á bætur á morgun.

Þetta er einfaldlega spurning um að margfalda peninga eða henda þeim.

[Jónína Dúadóttir, 26.1.2010 kl. 07:36]

Það þarf að spara allsstaðar og þá líka í kvikmyndageiranum, ástandið er einfaldlega þannig, þar verða/eiga allir að sitja við sama borð. Með því fyrsta sem fólk sparar við sig þegar ástandið í fjármálum þess versnar er nú til dæmis bíó og leikhúsferðir...

[Ásdís Sigurðardóttir, 26.1.2010 kl. 21:31]

Aldrei hefur mín fjölskylda greitt eins mikið til RUV og síðasta ár, og aldrei verið til eins lítill peningur hjá þeim, bölvað sukk og svínarí þarna eins og annarsstaðar, puff

[Anna Guðný , 26.1.2010 kl. 22:29]

Geir: Takk fyrir upplýsingarnar. Asskoti skítt að ágóðinn af þeim myndum sem hafa verið framleiddar hér hafi ekki verið settur í sjóð og síðan nýttur til að styrkja áframhaldandi framleiðslu. En þeir peningar hafa auðvitað farið í sömu hítina og allt annað.

Jónína: Jamm.

Ásdís: Ekki veit ég hvað mín fjölskylda hefur greitt til Ruv á síðasta ári. Ég væri alveg til í að vera með puttana í því til hvers þeir peningar eru notaðir. Myndi eflaust forgangsraða á annan hátt en þeir. En örugglega sukk og svínarí þarna eins og annarstaðar.

Er það ekki leiðin sem ríkisstjornin vill fara í dag? Ríkisvæða sem flest? Við vitum hvar gerist þá.

Takk fyrir innlitið.